Chciałoby się zgorzkniale ponarzekać, chciałoby się wypluć serię uszczypliwych komentarzy, że Gary Barlow nie jest już najbardziej pożądanym i ubóstwianym wokalistą Anglii i dziewczęta zapewne nie będą leżeć na ulicach w kałużach łez, jak to się działo po rozpadzie zespołu w 1996 roku. Chciałoby się też ponarzekać na jednostajność brzmieniową "Wonderland" i jakąś przewidywalną powtarzalność schematów. Ósmy studyjny album niegdysiejszych bożyszczy brytyjskiego popu dostarcza naprawdę mnóstwo tematów do kpin i jadowitych komentarzy.
